κλιμακτήρας

ο (AM κλιμακτήρ, -ῆρος)

σκαλί σκάλας, σκαλοπάτι, βαθμίδα, αναβαθμός («ἐν ἑπτά κλιμακτῆρσιν ἀνέβαινον ἐπ' αὐτόν», ΠΔ)

νεοελλ.

το τμήμα κλίμακας που ενώνει δύο πλατύσκαλα

μσν.-αρχ.

μτφ. 1: στάδιο, βαθμίδα («τὰ των πειρασμῶν πάθη κλιμακτήρας κικλήσκουσί τινες», Ευστ. Αλέξ.)

2. επικίνδυνη κρίση, κρίσιμη κατάσταση, κίνδυνος («κλιμακτῆρες ἑβδοματικοί»)

αρχ.

αστρολ. κρίσιμη περίοδος στη ζωή τού ανθρώπου, η οποία, όπως πίστευαν οι αρχαίοι, αντιστοιχούσε με τα έτη τής ηλικίας του τα πολλαπλάσια τού 7, όπως 35, 49, 63 κ.λπ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κλῖμαξ, -ακος + επίθημα -τήρ / -τῆρος (πρβλ. ζωσ-τήρ, λαμπ-τήρ)].